مقایسه اثرات ضدمیکروبی یک ترکیب سیپروفلوکساسین، مترونیدازول و تتراسایکلین با هیدروکسید کلسیم بر عفونت توبول ‌های عاجی ریشه دندانهای انسان

باکتری‌ها و محصولاتشان نقشی اساسی در شروع و پیشرفت بیماریهای پالپ و پری ‌رادیکولر دارند، بنابراین یکی از اهداف اصلی درمانهای اندودانتیکس حذف میکروارگانیسم‌ها از سیستم پیچیده سه بعدی کانال ریشه می‌باشد. مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه اثرات ضد میکروبی هیدروکسیدکلسیم و یک ترکیب آنتی‌بیوتیکی بر عفونت توبول‌های عاجی ریشه می‌پردازد. توبول‌های عاجی دیواره کانال ریشه دندانهای انسان در شرایط آزمایشگاهی توسط Enterococcus faecalis به مدت سه هفته عفونی شدند و سپس در سه دوره زمانی مختلف 24 ساعت، 48 ساعت و 7 روز در معرض خمیر هیدروکسیدکلسیم یا ترکیب دارویی از سیپروفلوکساسین، مترونیدازول و تتراسایکلین (با غلظت 25 میکروگرم در میلی‌لیتر از هر دارو) قرار داده شدند.در نهایت حضور و تعداد میکروارگانیسم‌های هدف به وسیله انکوباسیون خرده‌های عاجی حاصل از تراش نمونه‌های دندانی در محیط کشت تعیین گردید. پس از تعیین تیرگی محیط‌های کشت با استفاده از اندازه‌گیری تراکم نوری (Optical Density) توسط دستگاه اسپکتروفتومتر با طول موج 540 نانومتر، میکروارگانیسم هدف بر روی محیط آگار خوندار کشت داده شد و تعداد کل واحدهای سازنده کولنی در هر میلی‌لیتر (CFU/m1) شمارش گردید.نتایج این مطالعه نشان دادند که چنین ترکیب آنتی‌بیوتیکی پس از 24 ساعت قادر به حذف کامل باکتریهای داخل توبول‌های عاجی کانال ریشه بوده، در حالیکه خمیر هیدروکسیدکلسیم حتی پس از یک هفته قرار گرفتن در کانال ریشه، در حذف E.faecalis غیر موثر می‌باشد.